عشق من وتو

عشق تو منطقی

عشق من شاعرانه

سرم را روی بالشی از سنگ می گذارم

سرت را روی بالشی از شعر

تو ماهی هدیه ام دادی ، من دریا

تو قطره ای روغن چراغ ، من چلچراغ

تو دانه ی گندم دادی ، من خرمن

تو مرا به شهر یخ بردی

من تو را به شهر عجایب

تو با وقار یک معلم و بی احساس

مثل ماشین حساب به آغوشم پناه بردی

که گرم بود و تو سرد

به سینه های ترسیده از سرمات

که قرن ها گرسنه بودند

مویز و انجیر دادم

تو با من با دستکش دانتل دست دادی

اما من میوه ی دهانم را در دهانت

و نصف انگشت هایم را در دست هایت

جا گذاشتم

نزار قبانی

مترجم : رضا عامری